Odbicia: Szmaragdowa pantera

czwartek, 24 lutego 2011

Szmaragdowa pantera

Wallis Simpson, tuż przed ślubem

w kreacji Elsy Schiaparelli

Ostatni pałacowy zestaw myślę, że najlepiej uzupełni elegancja Wallis Simpson oraz jej szyk. Kobieta, która 'odbijając miłość' Brytyjskiemu Imperium pozbawiła je króla, Edwarda VIII. Historia pewnie już jej tego nigdy nie wybaczy... Poza tym w końcu to ona ukuła powiedzenie: Nie możesz być zbyt bogatym lub zbyt chudym (You can't be too rich or too thin), czym na zawsze już chyba, przetaczając za Rose Tremain, stygmatyzuje swoją osobę jako "zbyt ambitnej, zbyt bezwzględnej, zbyt chciwej, zbyt męskiej, zbyt seksualnej, zbyt okrutnej, zbyt rozwiedzionej, zbyt pro-niemieckiej i zbyt amerykańskiej". A może zbyt przerażonej?

Zostańmy przy elegancji tym bardziej, że to właśnie we Francji osiedlali się wielokrotnie począwszy od 1936 r., tuż po abdykacji Edwarda i ich cichym ślubie w Chateau de Candé a następnie kupując na Lazurowym Wybrzeżu zamek La Croë. Gdy po wojnie powrócili do Paryża, początkowo zamieszkali przy bulwarze Souchet, a następnie w Lasku Bulońskim, w domu przy 4 route du Champ d'Entraînement jaki przyjęli od Generala de Gaulle w 1953 r. I to właśnie tu opisywano słynne obiadowe party ze stołami zastawionymi chińszczyzną, co sprawiało wrażenie najbardziej eleganckich przyjęć na jakie pozwolić sobie mogli nieliczni i to niemal wyłącznie z królewskich rodów. Po śmierci Księżnej (1986) całe umeblowanie w akcie darowizny trafiło do Pałacu w Wersalu, elegancko domykając historii krąg.

Z ich wędrówek, co to z konieczności były bardziej niż z potrzeby własnej, kaprysu czy zbytku, stanowiąc w ich trakcie, jak to skomentował lektor w jakimś dokumencie: "teatr osobliwości", pomimo nieprzychylności świata w końcu ze wszytskiego mieli tak naprawdę siebie... i miłość, bez której książe nie mógł zostać królem.

... a jak nim zostać (wyłącznie w polskim tłumaczeniu), czyli historii ciąg dalszy już od dłuższego czasu w kinach. Tymczasem:

Paryż i bulwar Souchet