niedziela, 8 grudnia 2013

Ostatni sen Ophelii

Gdy deszczowe noce miękko łzawią a liście jesieni opadają, czas spojrzeć w lustro wody.
Była już Ophelia Sir Johna Everetta Millais. 
Potem "Dreamers of Dreams" jako część zeszłorocznej wystawy w Tate Museum o wpływach Prerafaelitów na współczesną sztukę i film Miharayasuhiro. 
A dziś mam ochotę na nią.









When rainy nights are soft with tears,
And Autumn leaves are falling, 
I hear his voice on tumbling waves 
And no one there to hold me. 
At evening's fall he watched me walk. 
His heart was mine. 
But my love was young, and felt 
The world was not cruel, but kind. 
Where Lagan's light fell on the hour, 
I saw him far below me-- 
Just as the morning calmed the storm-- 
With no one there to hold him. 
My loves have come, my loves have gone, 
And nothing's left to warn me, 
Save for a voice on the traveling wind, 
And the glimpse of a face at morning.












Brak komentarzy:

Prześlij komentarz