Salotto Dipinto

 Francesco Salviati (Francesco de' Rossi)

1558

 Obrazy z życia rodziny Farnese

poniżej fragment z Historii Papieża Pawła III 
Palazzo Farnese, Rzym

Ogromne względy i osobisty wpływ Giulii Pięknej na Rodrigo był tak duży, że ten ofiarował jej bratu, Alessandro Farnese kapelusz kardynalski przez co uzyskał przydomek the petticoat cardinal, kardynał spódnica, lub kardynał pieszczoty. Dziesięć lat po śmierci siostry został obrany papieżem i przyjął imię Pawła III. Znany nie tylko z nienawiści do reformatów ale także z nepotyzmu, w zasadzie wzniósł i zapoczątkował świetność tego starego rodu, tworząc dla swego syna Piera Luigi z ziem Państwa Kościelnego dziedziczne księstwo Parmy i Piacenzy. Zlecił ponadto budowę w Rzymie Palazzo Farnese ostatecznie ukończoną przez jego wnuków. Ostatecznie linia książąt Parmy z rodu Farnese wygasła na Antonim Franciszku w 1731. Jego spadkobierczynią była bratanica, Elżbieta Farnese, która jako królowa Hiszpanii od 1714 r. była drugą żoną  Filipa V Burbona. Od ich młodszego syna Filipa wywodzi się linia de Bourbon-Parma, która odtąd przejmuje papieskie księstwo Parmy i Piacenzy.

Portret Elżbiety Farnese poza moim zoomem tu , pojawił się wśród 150 innych dzieł jakie tworzą historię tej rodziny na przestrzeni pięciu wieków a jakie zgromadzono podczas trwającej na przełomie grudnia 2010 r. i kwietnia 2011 r. wystawy Od Renesansu do Francuskiej ambasady.  

(Komentarz niestety po francusku)

 

powyżej Ambasador Francji, Jean-Marc de La Sabliere pokazuje skarby familii Farnese po tym, jak  w 1874 pałac stał się siedzibą Ambasady Francuskiej.  Przy okazji wystawy wyjątkowo udostępniono miejsce do publicznego zwiedzania czyniąc tym samym rzadką okazją do niezwykłego regresu w świat pełen bulwersującej sztuki jaka ocieka z każdego centymetra budowli, odciągając starożytnym zwyczajem uwagę odwiedzających od spisków, bogactwa i morderczej  walki o władzę jaka towarzyszyła chyba większości wielkich rodów.

Nie ma ratunku od piekła

zwykł mawiać Paweł III

sportretowany przez Tycjana w 1543 r.