Ekstremalne piękno cz.VIII

Epizod 1. KULT(URA) ZŁUDZEŃ.

O ile piękno może zaskakiwać i inspirować, może też szkodzić i zniewalać sprawiając, że wszystko inne, włącznie z nim samym stanie się zepsute lub anachroniczne. Z jego siłą konfrontują media, twarzą w twarz z przymusem, co z kolei świetnie potrafi odbić sztuka, zwłaszcza fotografia, obnażając całą naszą kompulsywność w dążeniu do doskonałości.

Horst

Jaki jest rozmiar piękna?

Jaki jest kolor piękna?

Jaki jest wiek piękna?

Jaka jest cena piękna?

KULTURA IDEAŁU 

 

Z  podróży kilku ostatnio wyłania się kolejny wątek, estetyczny bardziej, zmysłowy i peregrynuje (tak, bardzo lubię to słowo...) w stronę kulturowych niuansów, których celem jest definicja. Nie, nie będę bynajmniej tego czynić, bo piękno to od zawsze domena zmysłów bardziej niż słów, jakie wszyscy na pewnym poziomie ducha odbieramy w sposób analogiczny: czujemy to.
Jest uniwersalna świadomość i jest mechanika, której wysiłek w kreowaniu określonych wizerunków w zasadzie sprowadza się do totalnie ograniczonej ilości umysłów dla których specyfika piękna wyznacza nie tyle trendy, co określone strategie w biznesie. Ulegamy.

KULTURA ZŁUDZEŃ

Piękno i jego:

EKSTREMALNOŚĆ 

SYNDROMY

REAKCJE 

MACHINA 

PRZEMYSŁ

Uroda może izolować

- Richard Avedon

Horst

 A zatem: kultura PIĘKNA czy kult złudzeń?

 W kilku kolejnych epizodach  swobodnie to zilustruję.