Stylowe kino

 

 TEATR NIESPEŁNIENIA

~ Prolog ~

Pozwól mi być szczerym na początku: nie będziesz taki jak ja. 

Nie. Powiadam ci – nie będziesz. 

Panowie będą zawistni, a panie zostaną odprawione. 

Nie będziesz taki jak ja ale z czasem mnie polubisz. 

O tak! Pokażę ci rzeczy jakie polubisz.

Powiesz: „To było w nim wspaniałym impulsem” albo „ Zagrał odważną rolę” ,

ale nie należy mnie za to lubić, to nie będzie temu służyć.

Kiedy staję się odrobinę bardziej czarujący to niebezpieczny znak, 

albowiem kilka sekund później zmieniam się w potwornego gada. 

To czego wymagam nie ma być uczuciem ale  uwagą. 

Nie można mnie ignorować. 

Teraz Panie. [rozgląda się]

Jestem ponad to. Cały czas. 

To nie przechwałki ani żadna opinia. 

To medyczny fakt, delikatnie mówiąc, czyż nie? 

Będziesz mnie obserwował jak go urzeczywistniam i tęsknił. 

Nie rób tego. 

Jest w tym bowiem dla ciebie sporo kłopotu i będziesz w o wiele lepszej sytuacji 

patrząc i szkicując swoje osobiste konkluzje z dystansu 

niż  gdybyś miał się stać jak ja sępem, celując prosto w żeńskie halki. 

Teraz Panowie. [rozgląda się]

Nie rozpaczaj, także jestem ponad to, kiedy nastrój mi sprzyja.

(...) 

 Poczuj czym to było dla mnie, poczuj i rozmyślaj:

 "Czy to był dreszcz, ten sam dreszcz jaki wyczuł? Czy poznał jeszcze coś głębszego? 

Albo czy jest tam jakaś ściana niedoli jaką wszyscy rozwalamy głowami  w tej godnej podziwu chwili?" 

To jest to. To jest mój prolog, żadnych rymów i naturalnie żadnej skromności.

Nie spodziewaliście się, jak przypuszczam.

Jestem John Wilmot, drugi hrabia Rochester i nie chcę abyście mnie polubili.

 

Rozpustnik (The Libertine), 2004 

Prolog w wolnym tłumaczeniu