DVN & Rosyjski Balet

Rosyjski Balet Siergieja Diagilewa i  Dries Van Noten? Tak.
Moja fascynacja tym projektantem nie jest tajemnicą, więc kontynuując wątek to właśnie u niego najwięcej znajdzie się odniesień do projektów Leona Bakst'a czy strojów - jednego z największych tancerzy baletowych tamtego okresu - Wacława Niżyńskiego. To od nich Belg zapożyczył kilka elementów, ożywiając swoje kolekcje formalnie od 2011 jednak mnie już wcześniejsze jego wzornictwo wiedzie w stronę kreacji Bakst'a - z wiosny 2010 ~

kostiumy dla baletu La Peri 1911 oraz Sadko 1917

IKATY

 

Szeherezada 1910

Czerpiąc ponadto ze starożytnych Chin, Japonii, Korei, Dries Van Noten jak w każdej kolekcji, którą wyłącznie potwierdza swoje mistrzostwo w miksowaniu wzorów i połączeniach, stworzył detale jakie w szafie raczej się nie zestarzeją. To jak zbieranie śmietanki z najlepszych epok świata i z najwykwintniejszych jego kultur. Kwintesencja. Synteza.

ORIENT

Niżyński 1910


 oraz art deco kolekcji jesiennej 2012 jakie wzorami wiedzie wprost
na 31 Rue Cambon w Paryżu, do apartamentu Chanel, która również
projektowała dla Diagilewa

i w stronę innych artystów jacy wspierali jego wizje: Picassa, Braque'a, Miro czy Matisse'a

 

Natalia Goncharova, 

kostium z baletu Sadko, 1916

Moim zdaniem to nie tylko świetny projektant ale przede wszystkim medium gdyż genialnie, matematycznie wręcz łączy przeszłość z teraźniejszością, co winno być sednem sztuki współczesnej a przez to naszej kultury, zapewniając jej plastyczną i harmonijną ciągłość jaką w wiecznych przemianach zachowuje w kontekście Uniwersum. To czyni z niego prawdziwego Artystę. 

zdjęcia:

Vogue

V&A Museum

Ballets Russes: The Art of Costume

Wzór

Jessica Stam i Dior z kolekcji Haute Couture 2007 inspiruje projektami
kostiumów Léona BAKST'A dla Rosyjskiego Baletu

Odbicie art nouveau

        

więcej:
Lie Sang Bong

Wzór

 

Peonie  Preen ss13 rtw

 oraz w tle botanika z poprzedniego sezonu  tu

Na mojej liście

 

Linda i jej papierowe kolaże

 

 oraz Erica Tanov ~

tkanina z jej kolekcji [applique pinwheel organza]  

i William Morris ~ Olive Marigold & Golden Lily

a dokąd prowadzi mnie Złota Lilia Morris'a?

Blue Fall 2012 Paisley Print

Carven 

paisley i Morris - wzajemne inspiracje
bardzo lubię

zwłaszcza - tak:

George Harrison i Golden Lily
“Great British Fashion”

więcej tu

Koincydencje

COLDPLAY X&Y 

 +

róże z letniego ogrodu

 =

Henri Fantin-Latour

NEW ORDER -- Power, Corruption & Lies  

 

kolorystyczne i alfanumeryczne
kody nazw obydwu albumów i zespołów

więcej tu i tu

Wzór

Louis Sullivan i piękny ornament Louis Sullivan Centry 

(Carson Pirie Scott Building) ~ 1899 r.

Ogrody jakie kochamy

Przy okazji Wilsford Manor natknęłam się na pierwsze wydanie albumu ze zdjęciami Anglii 

z 1926 r. wykonanymi przez Emila Otto Hoppé. Nie mam pewności czy powyżej

to faktycznie ogród rodzinnego domu Stephen'a Tennant'a gdyż zdjęcia 

są wybiórcze i nie opisane, nie mniej - inspiruje.

zdjęcie tu

Niedziela z NYSD

i w odłamku Sleeping Beauty ~
dekadencki sen:

Grupy Wilsford Manor &

Sebastiana Flyte'a -- Powinienem zakopać coś cennego w każdym miejscu, w jakim 

byłem szczęśliwy a potem, kiedy się postarzeję, stanę brzydki i żałosny 

będę mógł tam powrócić, odkopać i sobie o wszystkim przypomnieć.

Evelyn Waugh, Brideshead Revisited

zdjęcia Cecil Beton ~
Zita i Teresa Jungman w 1926 oraz Zita od lewej wraz z grupą:
William Walton, Cecil Beaton, Stephen Tennant, Georgia Sitwell, 

Teresa Jungman i Rex Whistler

BRIGHT YOUNG PEOPLE

New York Social Diary 

Wzór

 

 Yohji Yamamoto & Miro  

Niebieski

~ to jest kolor z moich marzeń ~

Wzór

 

 Robert Polidori & Marc Jacobs

Wzór

Jean-Honoré Fragonard & Yohji Yamamoto 2011

Przywilej bieli

 George W Lambert,  Biała rękawiczka 1921

Hermes

Vogue.it

Sleeping Beauty

Stephen Tennant &
 

 

fot. Sir Cecil Beaton

     

 

Alexander McQueen oraz Guido Palau
2013 

fot. Sir Cecil Beaton

Stephen Tennant. Do niego przywiodła mnie najnowsza kolekcja Alexandra McQueena inspirowana stylem lat 20-tych, wampami, Scott'em Fitzgerald'em i angielskim gentlemanem. Zostałam przy Anglii i przy 'najjaśniejszej gwieździe' londyńskiej bohemy tamtego okresu znanej pod nazwą "Bright Young Things" jaką był właśnie Stephen. Względnie nawiązuje do tego film Stephan'a Fry'a z 2003 r. pod tym samym tytułem ("Bright Young Things"), do którego pamięcią przywiodła mnie postać Tennant'a. Nie sposób ją pominąć również przy okazji twórczości Cecila Beaton. A pamiętam, był nawet czas, że tych dwóch panów wizualnie ze sobą myliłam.

Rzec by można pra, pra wujek modelki Stelli Tennant. Syn kuzynki kochanka Oskara Wilde'a - Lorda Alfreda Douglas'a i jedna z inspiracji Evelyn Waugh dla postaci zniewieściałego Lorda Sebastiana Flyte'a w powieści "Brideshead Revisited".

Nie tylko fascynacja swoim pięknem, ale również deklaracja młodości z jakiej Tennant nie chciał nigdy zrezygnować zepchnęły go najpierw w epicentrum uwagi i adoracji angielskiej socjety a potem - z racji coraz większego ekscentryzmu - do śmierci wyizolowały w rodzinnym Wilsford Manor, gdzie 17 ostatnich lat swego życia miał, wedle plotek, spędzić wyłącznie w łóżku. "Sleeping Beauty" - tak o nim napisał Philip Hoare w jego biografii "Serious Pleasures: the Life of Stephen Tennant" - i prawdopodobnie dzięki temu chyba jedyny 'mężczyzna' jaki urzeczywistnił ideę kobiecego piękna, wedle której należy leżeć i pachnieć. Dosłownie.

Trzecia płeć

I kto jest piękniejszy:

 Stella Tennant

David Bowie

Tilda Swinton?

 

Peter Lindbergh

 Le Monde Magazine

 Tilda Swinton, 

fot. Editta Sherman i David Armstrong

I'm so beautiful - Stephen Tennant

fot. Sir Cecil Beaton

Alexander McQueen -- zdjęcia Alina Negoita AnOther  

Mr Porter