Portret rodzinny

Rodzina Massimo sfotografowana w 1960.

Księżna i Książe Massimo z pięciorgiem ich dzieci w swojej rezydencji, 

w Palazzo Massimo all Colonne 

Zdjęcie: Slim Aarons/Getty Images

To najstarszy ród we Włoszech stale zamieszkujący renesansową rezydencję prezentowaną wczoraj, jaką udostępnia  osobom publicznym tylko raz w roku i tylko w zakresie kilku pomieszczeń, włącznie z kaplicą.

Raz zapytany przez Napoleona przodek rodu o to, czy jest powiązany z  rzymskim generałem Fabiusem Maximusem, odparł, że to jedna z tych historii, które żony w jego rodzinie lubią powtarzać od 2 tysięcy lat.

Portret rodziny Recchich i Jestem Miłością

... i jeszcze jeden ród filmowy, Don Fabrizio di Salina z rodziną w kadrze obrazu 'Hrabiego' (di) Visconti Lampart, 1963

Wszystko i teraz

Od Tima Walkera, sztuki  i dekoracji ścian uciec można już tylko w to, co maksymalnie zaspokoi ewentualne jeszcze makro oczekiwania. Dla odmiany tradycyjnie i przez skojarzenie zaglądam tam, gdzie 'wielkość' zdaje się stanowić o wszystkim i od zawsze, nim z manii w tradycję się przerodziła.

RZYM

Na zdjęciach Salon Palazzo Massimo alle Colonne, projektu Baldassare Peruzzi (1535), 

jaki stworzył dla starej, rzymskiej rodziny Massimo. 

Wielkości w nazwach dopełniają już tylko malowidła, późniejsze, ok. 1850. 

fot. Corbis

Filmowa intensywność Jestem miłością budzi w istocie ten sam dreszcz, co świadomość, że rodzina Massimo nie stanowi jakiegoś wyjątku i wiele z włoskich rodzin jest w posiadaniu zabytkowych pałaców, domów, willi jakie od czasu do czasu udostępnia osobom z zewnątrz, gdzie aż roi się od ściennych (i nie tylko) artefaktów. Upojenie...

Damy portret cyfrowy

Alfred de Dreux, Portret Państwa Mosselman i ich dwóch córek, 1848

Piękną Baronową (Belle Betty), którą tak magicznie sportretował w różowej satynie Jean-Auguste-Dominique Ingres odnaleźć teraz można wśród innych portretów na ścianie Glemham Hall w Suffolk. Tym razem jednak w wersji digital. Dzieła nie byle kogo, bo samego Tima Walkera dostrzegłam właśnie w kwietniowym  magazynie W. Rozmach całej realizacji podkreślają same wnętrza, skąd w towarzystwie nie tylko Baronowej ale także Cesarzowej Eugenii, Kapitana Frederick'a Burnaby czy Króla Jerzego III możemy wybrać się w nierealny świat jego fotografii a zarazem zatracić granice między tym, co historyczne a tym, co wtórne.

Mania makro trwa. I jakkolwiek jestem jej fanką, kapitalnie moim zdaniem fotografie te zagrałyby w skromniejszych wnętrzach zarówno w syntezie współczesnej architektury jak i na surowych kamiennych licach odrestaurowanego pałacu, gdzie oryginalny wystrój w postaci prezentowanych boazerii, ewentualnie tapet czy tkanin nie przetrwał, a także wszelkie na jego temat źródła.  Tak by nie zakłócić obfitych tematów zdjęć jednocześnie nawiązując do epoki, stylu czy ducha baroku i romantyzmu przykładowo pałacowych wnętrz. W odniesieniu do prywatnego nabywcy pomysł traktuję realnie zakładając, że  umysł jego nie zamyka się li tylko na 'rejtanowskim' geście obrony substancji zabytkowej, naiwnie dając się doić urzędom i zaprzeszłym ustawom, ale skłania ku idei, że zabytek aby mógł trwać, musi się zmieniać. Dlaczego właśnie nie w ten sposób?

Christopher Steele, Polly Patterson, ok. 1765

Czy zatem plotery za niedługo dołączą do typowego asortymantu domowych biur? W zasadzie w dobie cyfry, doskonałych rozdzielczości, Google Art Project coraz mniej rzeczy staje się niemożliwych, co mnie bardzo cieszy.

François-Hubert Drouais, Madame de Pompadour, 1763–64

poniżej w trakcie przygotowań do sesji

Tim Walker, Blow up, W/ Art&Design, kwiecień 2011 

Luxury. Kilka zbliżeń.

PORTRET DAMY

BARONOWA BETTY de ROTHSCHILD

(1848)

Jesteś cudowna jak kwiat

tak czysta i piękna

Spoglądam  na ciebie i smutek

zakrada się do serca wnętrza  ...

Du bist wie eine Blume

so hold und schön und rein; 

ich schau' dich an, und Wehmut 

schleicht mir ins Herz hinein. 

Mir ist, als ob ich die Hände 

aufs Haupt dir legen sollt', 

betend, dass Gott dich erhalte 

so rein und schön und hold. 

Heinrich Heine w poemacie o Baronowej,

'Du Bist Wie eine Blume'

Oni

... znów razem

Obsesyjność

Nie wiem czego spodziewać się po Madonnie... pozytywnego ?? Księżna i Książe Windsoru w  jej  reżyserskiej wizji W.E. Przepleciona z przeszłością teraźniejszość. Mimo wszystko czekam. Premiera prawdopodobnie na jesień 2011, prawdopodobnie.

Piękno z plusem

ELEGANCJA

Prawdziwa elegancja pochodzi z umysłu.

Jeśli to posiadłaś, reszta pochodzi z niego

- Diana Vreeland

Carmen Dell'Orefice

 Sophia Loren

Beata Tyszkiewicz

SIŁA

Eveline Hall

Twórcza, osobliwa, nieznośna czasem. Nie dokonana w prokreacji, ale w misterium jedności z sobą. Seksualność. W akcie zdolnym powołać niejeden świat, nie tylko ten z łona, ale przede wszystkim z emocji gdzie napędem jest jej wyjątkowe pragnienie zaspokojenia i wola spełnienia siebie. Nawet gdyby droga prowadziła przez piekło, cóż z tego jeśli się nie zaprze i za to nie potępi? 

Zbawi się.
Zjednoczy.
Uwolni.
KOBIETA PRAWDZIWA.   

Dafne Selfe

Vivienne Westwood

 

 

CHARAKTER

Tysiące twarzy, setki miraży,
To człowiek tworzy metamorfozy

- Kora Jackowska

Nancy Ozelli

Eveline Hall

 Kora

Hellen Mirren

DYSTANS

Lauren Hutton

 Dafne Selfe

DYSTANS = SPEŁNIENIE

Helen Mirren

Beata Tyszkiewicz

KREATYWNOŚĆ

Jest coś strasznego w sposobie, w jaki teraz ubierają się ludzie.

Każdy chce wyglądać tak samo a jednocześnie każdy chce być naturalny

- Vivienne Westwood

Iris Apfel

 Franca Sozzani

Debbie Harry

Gitte Lee

Natura jest nieskończenie skandaliczna

- Isabella Rosselini 

(via Seduce Me)

Młodość, starość 
umysłu stany,  
stany umysłu swobodne ...

Oni



Romy & Alain

 People

World art & life

 

SZTUKA ŚNIENIA

 Alexander McQueen

Dziecinna destrukcja ma w sobie coś specyficznego, jak stwierdziła M. podczas ostatniej rozmowy w kontekście Murakamiego i baloników, niekoniecznie tych Jeff'a Koons'a. Stale się bowiem wahałam. Uznała, że nie ma w niej agresji, to takie niszczenie na wzór Siwy w tańcu, w upojeniu zabawą. Niewinne, słodkie, kolorowe baloniki. Figury. Mangi. Znoszą to, co okryte całunem szacunku wobec tradycji. Niszczą absurdem, zaburzają, ośmieszają, oczyszczają ze starości miejsca. Odmładzają może nawet. Ile wolności jest w takiej perspektywie? - myślę sobie. Dużo. Zwolnieni z obłędu stale tych samych ról, myślenia, schematów, manier, powtarzalności wszelkiej możemy "zagrać" siebie. Bez zbędnego balastu historii, powieleń, przylepek i odbić. Siebie. Wyłączność, która okazuje się SZTUKĄ.

Xavier Veilhan, Pałac w Wersalu, 2009

Odbicie

ODRODZENIE i Jedwabna lekkość bytu

Ecco la! Primavera

Alberta Ferretti  & Sandro Boticelli

WIOSNA

kolekcja ss 2011 Vogue.it