W oczekiwaniu na finał

Trzy gracje ~ Sharon Stone, Anjelica Huston & Diane Lane 

by Annie Leibovitz 2006

Koincydencje

W nastroju na Bożonarodzeniową szopkę ~

Francisco de Zurbarán 1635

József Borsos 1843 

Fara w Bydgoszczy

Great Spirit

~ come

Anioł McQueen'a & Robert Plant

Na skrzydłach

Święta w locie 2014

The Endless River

Najpierw była rzeka Ouse, Monks House i Rodmell. Potem Charleston z przekorą zapisaną w życiorysie jednej z sióstr Stephen. Pielgrzymki tam i tu. I ja też - w drodze. Ostatnio trochę bez słów. Z ostatnią płytą Pink Floyd (ostatnią już tak forever) powróciła idea świąt, w kilku kadrach sprzed lat i nie szkodzi, że to było lato. Nikt wtedy nie słyszał o ambiencie. Niedokończone dźwięki są jak historie pozostawione na później, które właśnie wracają.

Doskonały prezent pod choinkę i nastrój świątecznych dni.

Doskonały powód, by odwiedzić ... Pompeje. 

Charleston 1935

Annie Leibovitz 2011

Pink Floyd 2014 

Turyści nie wiedzą, gdzie byli. Podróżnicy nie wiedzą 

dokąd się udadzą.

- Paul Theroux

strona Pink Floyd 

Sceny z życia

Każde życie składa się z wielu dni, dzień za dniem. Chodzimy sobie, spotykamy rabusiów, 

duchy, olbrzymów, starych ludzi, młodych ludzi, żony, wdowy, krewnych, 

ale zawsze spotykamy się z sobą.

- James Joyce, Ulysses

Czyta się.

Horst P. Horst i Cy Twombly 

& Elliott Erwitt

Odbicie

Robert Polidori & Tim Walker

SCENA

Hiszpański kołnierz

Filip III Habsburg 1617

Paradoksy piękna

To nie jest odbicie, lecz osobliwa parafraza pewnej medycznej dolegliwości, której nazwę zaczerpnięto od Filipa III, króla Hiszpanii i Portugalii, a na głowie jakiego kryza spoczywa w sposób, który na męskim przyrodzeniu stan kwalifikuje posiadacza do operacji, jak mnie uświadamia Tourmedica i google.de po tej tytułowej frazie. 

Natychmiast zdarzenie przywodzi mi na myśl pewien fiński paradokument sprzed lat o eko życiu, jakiego tytułu nie pomnę. I scenę, ze starszą kobietą, której długie i siwe włosy rozczesuje wnuczka. Trochę laloba, a trochę szamanka wpisana w skandynawską głuszę, siedzi godnie nad taflą jeziora i w retrospekcjach wspomina swoje ... operacje plastyczne. Statyczne ujęcia, komentarz co, skąd i gdzie przeszczepiała, i nagle zoom na policzki: Tu przeszczepiłam skórę z pośladków - ciągnie. A teraz śmieję się, jak pomyślę, w co tak naprawdę mnie całują... 

Koincydencje

Dolce&Gabbana

 Isaak Brodsky 

neobarok

Na mojej liście

Nie potrzebujesz mnie. Wszystko, czego ci potrzeba to lustro. 

Ponieważ każdy nieznajomy jest dla ciebie po prostu lustrem, w jakim się odbijasz. 

Nie chcę znów czuć się tak opuszczona, by wracać na pustynię luster.

- Kōbō Abe, Twarz Innego

& DantéBéa - zdjęcia i blog

Odbicie

Tilda Swinton,Tim Walker 

& Kobieta z rodziny Hofer,1470

Happy Birthday

Jak bardzo identyfikujemy się z sobą i jak osadzamy własną tożsamość w

oczekiwaniach innych ludzi?

- Tilda Swinton

zdjęcie Marcel Hartmann, 2000

Umykanie

Ludzie zniknęli, pojawili się, zaplanowali by pójść gdzieś

i nawzajem się stracić, odszukać się, odnaleźć kilka metrów dalej. 

- F. Scott Fitzgerald, The Great Gatsby

To, co odpływa, czasem wraca skądinąd, inaczej, 

inne - choć to samo znaczy.

Jaka jest jesień?

Ruda

Annie Leibovitz

Glen Luchford

To mógłby być Orlando

Ale nie jest. Mary Katrantzou.

z instalacji dla Pablo Bronsteina

Październik

& walka z czasem.

zdjęcie Sophie Calle

Złamane serca

                                                                                                                                      ♥ 

                                   ♥

         

                       

                                              ♥

                     

                          

 W odbiciu

Comme des Garçons ♥ Eiko Ishioka

Dracula

collection

♥

zdjecia: NTM
Vogue.co.uk

Ogrody jakie kochamy

SFERA NIE-OBOJĘTNOŚCI

ALICE AYCOCK, Hoop-La 

JULIAN WILD, SystemNo. 19 

EILÍS O'CONNELL, Winblade

CHRISTOPHER LE BRUN, Maro

Dialog historii z nowoczesnością w ogrodach Chatsworth

Beyond Limits Sotheby’s

więcej tu

Siostry, zaczekajcie na mnie

Chatsworth

Deborah Mitford, Duchess of Devonshire 

by Cecil Beaton

Vogue marzec 1963

Była najmłodszą, ostatnią z klanu sióstr, które elektryzowały opinię publiczną swymi fascynacjami w okresie II wś, zapewne przyczyniając do rozwoju zjawiska zwanego dziś celebryctwem. Ona sama "housewife duchess", jak siebie określała, była absolutną dźwignią spektakularnego sukcesu, jakim do dziś jest jedno z najbardziej medialnych miejsc Wielkiej Brytanii, a zarazem, jedno z niewielu jakie utrzymało status prywatnej własności,dzięki inicjatywie "The Chatsworth House Trust". Początkowo z mężem, Andrew, a po jego śmierci z jedynym synem, 12 księciem Devonshire, kontynuowała prace restauratorskie, adaptacyjne, m.in. ogrodów, rozwój nieruchomości i działalność dokumentalną, aktywnie promując majątek Chatsworth i dziedzictwo familii Devonshire - drugiego, co do wielkości po Windsorach, tak zintegorwanego rodu angielskiej arystokracji. Niespełna pół roku temu świętowała 94 urodziny...

Deborah Mitford w Odbiciach 

więcej BBC

*

Ten świat mija powoli na naszych oczach, stopniowo od 100 lat, kiedy to I wś. zasadniczo zmieniła oblicze starej Europy, zsyłając edwardiańkie czasy do salonowej mitologii. Tak sobie myślę, że wiele nasz kraj stracił z powodu społecznej kastracji jakim były najpierw rozbiory, potem rozporządzenie Piłsudskiego, prez. II RP o zakazie publicznego używania tytułów rodowych. Nie wiem, czy i tak wątpliwa ekonomicznie pozycja naszego kraju w tamtym czasie by coś zmieniła, ale nie chodzi o pieniądze, chodzi o stan umysłu, o kulturę wyższą, świadomość i szacunek do dziedzictwa, jakie wraz z tradycją generują poczucie tożsamości. Z wykształcenia jestem konserwatorem zabytków i znam historie, kiedy po reformie PKWN zsyłani do oficyn "panowie" patrzyli na topione w gnojówkach przez "systemowych" XVIII-wieczne kolekcje ich mebli, obrazy, porcelanę... pomijając już temat prześladowań, presji emigracji i "muzeów"jakie nagle stawały się protektorem porzuconych majątków, dziś nie do odzyskania. Nie mam wątpliwości, że komunistyczny przywilej jakim był robotniczo-chłopski etos sponiewierał i zdegradował kulturę naszego kraju. I dla pewności tych, którzy nieudolnie próbują ją wskrzeszać "nazwiskami" dodam - zrobił to na zawsze.

Powracam

może w końcu kiedyś na dłużej...

Parade's end tu

więcej w Odbiciach

Koniec lata

Euan Uglow, Daisy 1991

(jako część tryptyku)

Co zagramy?

Mark Seliger 

Arvid Liljelund

Hej, dzieci kwiaty!

Czy to mógłby być jesienny bohater?

Mógłby.

Jimmy Page oraz Anna Sui 

& William Morris

KENNETH, GOLDEN LILY i CHRYSANTHEMUM

Prerafaelici i glam rock. Co wspólnego ma Jimmy Page z Morrisem? Poza całym Arts&Crafts i namiętnością jaką darzy wiktoriańską architekturę, a jakiej Jimmy nigdy nie krył, kolekcjonując domy od Edwina Lutyens'a po Williama Burgesa, były dwa gobeliny z serii sześciu, jaką William Knox D'Arcy w 1890 r. zamówił u Morris&Co. do swojej jadalni w Stanmore Hall. "Historię poszukiwań Graala" zaprojektował sam Edward Burne-Jones, a te, które w 1978 r. nabył muzyk - "The Arming and Departure of the Knights" oraz "The Attainment or The Achievement of the Grail" - uczyniły go raptem trzecim w historii gobelinów właścicielem. Obydwie tapiserie Page udostępnił w ramach niegdysiejszej wystawy: Prerafaelici. Wiktoriańska awangarda w Tate po tym, jak kilka lat wcześniej drugi z detali trafił na aukcję Sotheby's, a nie osiągnąwszy zaplanowanej ceny (1mln £), powrócił z powrotem do kolekcji Page'a. 

Whole lotta love 

1963 do 2014 - od malarstwa do muzyki

The Arming and Departure of the Knights of the Round Table and the Quest for the Holy Grail 

Edward Coley Burne-Jones 1890–94

"Jestem pewny, że sam Morris uznawał je za arcydzieło" 

- zachwycał się gobelinami Page 

Anna Sui i kto jeszcze?

Nigel Waymouth i jego drukowane Chryzantemy 

oraz Jess Down, Rufus Potts Dawson oraz Amanda Lear w 1967 r.

zdjęcie: Colin Jones 

więcej w Odbiciach tu oraz tu

Tate 

Anna Sui Vogue.co.uk